Türk Çocuk Hakları Sözleşmesi Ne Zaman İmzalandı Maddeleri Kısaca

BM Çocuk Hakları Bildirisi altında Türk Çocuk Hakları Bildirisi 28 Haziran 1963 tarihinde UNESCO Türkiye Milli Komisyonu 7. Genel Kurulunda imzalandı.

1) İyi bakım, iyi yetiştirilme ve çocuğa uygun bir eğitim, her yerde ilgi, sevgi ve yardım görme her Türk çocuğunun hakkıdır. Resmi, özel her kurum, her yurttaş bu çocuk hakkını tanımak, eldeki olanaklarla onu gerçekleştirmek yükümlülüğündedir. Sıkıntı içinde bulunan çocuğun kurtarılmasına öncelik verilir.
2) 16 yaşından önce hiç bir çocuk resmi öğrenimden alıkonularak özel işlerde çalıştırılamaz. Hiç bir şekilde sömürülemez.
3) Her anne-baba çocuğuna bakmak, onu bilgili, becerili ve en iyi şekilde yetiştirmekle yükümlüdür. Orta dereceli öğrenime devam etmeyen, edemeyenlerin gerekli bilgi ve becerileri kazanmaları için devlet kurslar açar. Anne-babanın yeterli olmadığı durumlarda bu görev çocuğun birinci derece yakın akrabalarına ve devlete düşer.
4) İlk öğrenimden sonra orta dereceli okullara devam etmeyen/edemeyenler için teknik, tarımsal bilgi ve beceri kazandıran kurslar açılması ve bu kurlardan çocukların yararlanması için MEB, Belediye Başkanlığı ve muhtarlar işbirliği yapmakla yükümlüdür.
5) Sakat ve uyumsuz çocukların iyileştirilmeleri, yaşama zorluğu çeken çocukların kurtarılmaları, durumlarına uygun bir meslek için kendi yaşamlarını kazanacak derecede başarılı ve güçlü yetiştirilmeleri anne-baba ile birlikte devletin ve bu amaçla kurulmuş örgütlerin ödevidir.
6) Çocuğun korunması ile ilgili yasalar öncelikle hazırlanıp
çıkarılmalı, geciktirilmeden uygulanmalıdır.

Aile danışmanı Dorothy Nolte çocuklar hakkıda şu tespitleri yapmıştır;

Çocuk övülmüş ve beğenilmişse: takdir etmeyi öğrenir.
Çocuk aile içinde dostluk ve arkadaşlık görmüşse: bu dünyada mutlu olmayı öğrenir.
Çocuk alay edilip aşağılanmışsa: sıkılıp, utanmayı öğrenir.
Çocuk desteklenip yüreklendirilmişse: kendine güven duymayı öğrenir.
Çocuk güven ortamı içinde yetişmişse: inançlı olmayı öğrenir.
Çocuk hakkına saygı gösterilerek büyütülmüşse: adil olmayı öğrenir.
Çocuk hoşgörüyle yetiştirilmişse: sabırlı olmayı öğrenir.
Çocuk kabul ve onay görmüşse: kendini sevmeyi öğrenir.
Çocuk kin ortamında büyümüşse: kavga etmeyi öğrenir.
Çocuk sürekli eleştirilmişse: kınama ve ayıplamayı öğrenir.
Çocuk utanç duygusuyla eğitilmişse: kendini suçlamayı öğrenir.