Doğal bir duygu olan kıskançlık nedeniyle ebeveynler bu duyguyu yaşayan çocuklarını suçlamamalı, yargılamamalı ve cezalandırmamalıdır.

Doğmadan önce çocuğa kardeşi olacağı açıklanmalı ve ona olan duygularda bir değişiklik olmayacağı anlatılmalı. Bunu sadece sözlerle değil aynı zamanda ona özel zaman ayırarak, birlikte zaman geçirerek ve ona sorumluluk vererek yapılmalı. Büyük çocukla kardeşi olmadan önce yapılan faaliyetler yapılmaya devam edilirse kıskançlık en aza indirilir.

Bebek için seçilen isim ve eşyalarda çocuğun fikri alınmalı ve çocuğun alışık olduğu ev düzeni mümkün oldukça değiştirilmemelidir.

Anne bebeğin bakımıyla fazla meşgul olacağı için baba, doğumdan önce büyük çocuğuyla ilgilenmeye başlamalıdır.

Çocuk bebeğe zarar vermeye kalkarsa sert tepki göstermeden çocuğa net bir uyarıda bulunulmalı. Bu konuda ebeveynler dikkatli olmalı büyük çocuğa karşı suçluluk duygusu hisseden anne ve babalar net uyarılar yapmazsa bebeğin zarar görmesine neden olabilirler. Çocuğa; kızgın olduğunu biliyorum ama kardeşine zarar vermek bir işe yaramayacak, seni de kardeşini de seviyorum türünde sözler söylenebilir.

Büyük çocuğa bebeğin kendi ihtiyaçlarını karşılayamayacağı anlatılmalı. Büyük çocuğa sen ablasın abisin gibi cümleler kurulmamalı.

Kardeşler arası kıskançlık olduğunda birbirlerine yakınlaşacakları ortamlar oluşturulmalı ve fiziksel kavgalar yapmadıkça anne ile babalar kardeşler arasına girmemelidir.

Ebeveynler yeni kardeş için övgü dolu sözler sarf etmemeli ve çocuklar arasında ayrımcı ifadeler kullanmamalıdır.

Ayrıca aile yakınlarınızı, sadece yeni kardeşle ilgilenmemeleri konusunda uyarmalısınız.

Çocuğun kıskançlık duygusunu anlayarak bu duyguyla başa çıkmasında yardımcı olmanız gerekmektedir.

Eğer kıskançlık sorununu çözemiyorsanız mutlaka bir Çocuk Psikoloğu ile görüşülmelidir.