Geleneksel silisyumlu güneş hücrelerinin verimliliği günümüzde yüzde 25’lere ulaştı ama bu güneş hücrelerinin yaygın olarak kullanılmasının önünde çeşitli engeller var. Üretim maliyetleri yüksek ve ağırlıkları fazla.

Güneş hücrelerinin bir diğer türü olan perovskite temelli hücrelerin verimliliğiyse günümüzde yüzde 20’lere ulaştı ama bugüne kadar geliştirilen perovskite temelli hücrelerin en verimlilerinin hem üretim maliyetleri yüksek hem de ömürleri kısaydı.

Araştırmacılar, ilk olarak verimliliği yüzde 20’nin üzerinde olan hücreleri üretmek için ucuz bir yöntem geliştirmiş. Ayrıca perovskite temelli hücrelerin kısa ömürlü olmasının nedeninin, CuSCN ve altın içeren katmanların birbirine değdiği bölgelerin hızla aşındığını keşfetmişler.

Bu sorunu aşmak için bu katmanların arasına grafen oksit içeren yeni bir katman eklenmiş böylece hücrelerin ömrünün hayli uzadığı görülmüş.

Verimliliği yüzde 20’nin üzerinde olan güneş hücreleri, bin saatin üzerinde 60 derece sıcaklığa maruz kaldıkları testlerden sonra performanslarının yüzde 95’ini koruyabiliyor.