Günümüzde 2 yaş çağındaki çocukların genelinde görülen, Türkiye’de yaklaşık 6 milyon çocuğu ilgilendiren 2 yaş sendromunu yaşayan çocuklara karşı anlayışlı olmak gerekiyor.

2-3 yaş döneminde çocuk bağımsızlığın farkına varır. Kendini ve etrafını kontrol edebilmek, özgürlüğü yaşamak ister. İşte bazen sancılı geçen bu döneme 2 yaş sendromu denir.

Ebeveynler, bebeklikten çocukluğa geçen bu sıkıntılı döneme bir hastalık olarak değil, bir gelişim dönemi olarak bakmalı.

Ebeveynler çocukları büyütürken en fazla zorlanıp yoruldukları zaman olan 2 yaş döneminde, çocuklar söz dinlemek ve uyumak istemez, denilenin tam tersini yapar, kendini yere atar, kafasını yere vurur, her şeyle inatlaşıp ısırır, bu davranışlar yadırganmaması gereken davranışlardır.

2 yaş sendromunda çocuklar birçok konuda uyumsuzluk sergiler. Sıklıkla kendisine önerilenleri reddeder. Hatta sinir krizleri geçirip kendini yerlere atar ya da vurup kırar. Çocuk bunları yaparken kavgacı olmak, sorun çıkarmak amacında değildir.

Çocuğun hislerini net olarak ifade edebileceği bir dil gelişimi olmadığından istek ve sıkıntılarını anlatamadıkça saldırgan davranışlara yönelir.

Çocuk zıtlaşıyorsa, öfke nöbetleri geçiriyorsa, onun engellenmiş hissettiğini anlayıp yatıştırmaya çalışmak ya da bu davranışını o an için görmezden gelerek sakinleşmesini beklemek gerekir. Oyunla ilgisini başka yöne çekmek de çocuğun sakinleşmesine yardımcı olur.

Çocuğa sıklıkla; hayır, yapamazsın, onu yiyemezsin, onu giyemezsin demek yerine seçenekler sunun ve seçim yapmasını sağlayın.