Kireç stabilizasyonu, Amerika ve Avrupa ülkelerinde yaygın olarak kullanılırken, Türkiye’de İzmir’de uygulanmaya başlandı. Özellikle sıcaktan eriyen asfaltların olduğu yerlerde denenmesi gerekiyor. Kireç stabilizasyonu, kireç ile yüksek plastisiteli kilin yapısının değiştirilmesi ve dayanımı yüksek yol dolgu tabakalarının teşkiline dayanan gelişmiş bir yöntem ve ileri bir zemin iyileştirme metodudur.

Bu imalat hem dolgunun yapımını seri şekilde hızlandırmış, hem de yarma kazılarından çıkan kil malzemenin özelliklerinin iyileştirilerek yol dolgu malzemesi olarak kullanılabilmesinde fayda sağlamıştır. Maliyetleri asgari olarak yarı yarıya düşürmüştür.

Klasik yönteme göre 5 kat daha ucuz olan kireç ile zemin iyileştirme çalışması, süre açısından bakıldığında da oldukça avantaj sağlıyor. Zemin iyileştirmesi dahil 1 kilometrelik bir yol klasik yöntemle 18 günde tamamlanırken, kireçli yöntemde bu süre sadece 1 güne iniyor.

Klasik yöntemde ilk önce yapılacak yolun kazısı yapılıyor ve çıkan malzemenin kamyonlarla yoldan uzaklaştırılarak moloz alanlarına götürülmesi gerçekleştiriliyor. Daha sonra özel malzemelerle doldurulan yol, asfaltlamaya hazır hale geliyor. Bu şekilde işlemler hem daha uzun sürüyor hem de dolgu malzemeleri nedeniyle maliyet artıyor.

Kireç stabilizasyonu yönteminde ise varsa toprağın alınması amacıyla 5-10 santimlik kazı gerçekleştirilip geri kalan killi toprağa laboratuvar sonuçlarına göre uygun olan kireç serilip yol zemininde karıştırılarak sıkıştırılıyor ve taşıma gücü yüksek bir zemin elde ediliyor. Klasik yönteme göre daha az veya hiç kazı yapılmadan ve molozları uzaklaştırma işlemi olmadan gerçekleştirilen kireç stabilizasyonu hem ekonomik hem de tasarruflu oluyor.